سال 1388 به آخرین روزهای خود رسیده است و می رود تا بسیاری از حوادث تلخ و شیرین و فراز و نشیب های غیر منتظره را در تاریخ به نام خود ثبت کند . شاید یک دهه دیگر یا بیشتر کارشناسان و صاحب نظران با دقت بیشتر و ظرافت ویژه ای حتی برخی ثانیه های سال 1388 را مورد بررسی و بازنگری قرار دهند و حقایق جدیدی از بطن رخدادهای 1388 نمایان شود.
شاید آن روزها برخی از جایگاه ها و موقعیت های امروزی تغییر کند و نگاه های بهت زده و حیران به یکدیگر دوخته شود که به دنبال چراهای بی پاسخ باشند.
اما سال 1389 خورشیدی را پیش روی داریم سالی که به اعتقاد بسیاری از کار آگاهان مسائلی سیاسی و اجتماعی و اقتصادی سالی مهم و خطیر می باشد از یک سو دولت عزم خود را جزم کرده است تا پس از نیم قرن وابستگی اقتصاد کشور به درآمدهای نفتی با شجاعت و جسارت این روند نامطلوب و خانمان برانداز را متوقف سازد و به تدریج از اتلاف سرمایه ها و ذخائر ملی جلوگیری کند ، دولت در این تصمیم خود دست به جراحی قابل توجهی در پیکره اجتماعی دست خواهد زد که این جراحی به طور طبیعی همراه با درد و رنج و دوران نقاهت است و اگر نباشد عزم و تدبیر و تحمل ملی ، این اقدام نه تنها به نتیجه مطلوب نخواهد رسید بلکه به زخمی سرباز تبدیل خواهد شد که عفونت های ناشی از بی تحملی را به درون ساختار اجتماعی می کشاند.
از سوی دیگر سال 1389 سال اوج چالش نظام سلطه با مواضع حق ومسالمت آمیز جمهوری اسلامی ایران خواهد بود، تردیدی نیست جمع بندی مواضع و تبادل نظر و دیدگاههای دولت های غربی در این اواخر نشان از طراحی یک برنامه خاص برای نظام جمهوری اسلامی ایران دارند که به ظن بسیار قوی نمی تواند خارج از چارچوب تصمیم جدی نظام در قانون هدفمند کردن یارانه ها باشد .
موارد فوق و دیگر مواردی که عمدتا در این دو قالب می گنجند و یا تاثیر پذیری از این دو مورد دارند همگی یک حقیقت غیر قابل نسخ و نقض را نشان می دهد، پایان سال 1388 باید نقطه پایان همه تندروی ها و افراط گرایی ها و بی تدبیری ها باشد تردیدی نیست در سال 1389 مردم به منظور آمادگی برای مقابله با آفت ها و آسیب های احتمالی موارد برشمرده دیگر تحمل هیچ نافرمانی از قانون و سرپیچی از موازین شرع و عقل را ندارند و با صدا بلند مقتدارنه از همه طرف های منازعه گر داخلی که در سال 1388 تمام هنر خود را به نمایش گذاشتند می خواهند با تبعیت از ولایت مطلقه فقیه آتش بس اعلام کرده و به مواضع خود بازگردند تا چرخ کشور در مدار طبیعی و آرامش بخش خود بازگردد.
در سال 1388 افراطیونی که قانون را فقط تا جائیکه منافع آنها را حفظ کند و آنها را پیروز میدان معرفی کند و در غیر اینصورت دستور به عملیات خیابانی و مقاومت مدنی بدهند و افراطیونی که آنها نیز قانون را به دلخواه خود تفسیر و تاویل نمایند و برای مبارزه با عملیات خیابانی هم پیمانان قانون شکن خود دست به اقدامات خودسرانه بزنند و فضای روانی را مخدوش نمایند دو لبه قیچی بودند که 9 ماه التهاب و اغتشاش را رهاورد فعالیت برجسته سیاسی خود قرار دادند .
سال 1388 مملو بود از بی اخلاقی های سیاسی ، بددهنی ، تهمت ، افترا،بی تقوایی،سیاه نمایی، جفا به مردم ، انقلاب ، شهدا و امام شهدا،بی تدبیری و قدرت طلبی برخی از به اصطلاح نخبگان طالب قدرت و شهرت و مکنت، اما در سال 1389 خواسته و مطالبه مردم از همه فعالان سیاسی و اجتماعی این است که با محور قرار دادن دستورات و احکام حکومتی رهبر فرزانه انقلاب و رعایت شوون و حرمت تمامی ارکان حکومتی و قانونی با حفظ اصل جذب حداکثری رفتار و گفتار خود را متناسب با آرامش و امنیت جانی و روانی ایرانیان تغییر واصلاح کنند.
سال 1388 با همه ظرافت و درشتی هایش به پایان رسید و آیندگان چهره هایی را خواهند دید که سیاهی جفا به مردم را با خود حمل می کنند و سال 1389 آغاز می شود در حالیکه عزم ملی در تبعیت از ولایت و التزام به قانون بیش از هر زمانی مطالبه ایرانیان می باشد.